شاعر، نویسنده و استاد فرزانه‌ای که چشم و چراغ این دیار بود. زمانی که به‌دلیل بیماری، چشم‌های خود را از دست داد، جوانی نوشت «چشم های مرا به او هدیه کنید». پس از ۵۹ سال پویایی به سال ۱۳۵۵ خورشیدی دیده از جهان فروبست و در «ابن بابویه» آرام گرفت. فرزند او دکتر فرهاد نیز از برجستگان هنر تئاتر ایران و از اساتید فرهیخته دانشگاه به شمار می رود.